NanoKarrin - Polska Grupa Dubbingowa

No dobrze, no to weźmy się do rzeczy. Odnosząc się jeszcze do twojej uwagi o trudności w ujęciu reakcji postaci to... często nie musisz tego robić Oczywiście, nic się nie stanie, jeśli to zrobisz, ale aktorzy mają uszy i będą wiedzieć, że coś mają krzyknąć, albo powiedzieć radosnym tonem, jeśli to będzie słychać i widać na obrazie. To z bardziej niejednoznacznymi emocjami mogą mieć problem i wtedy mogą przydać się wskazówki. Ale to zadaniem reżysera jest, żeby zadbać o odpowiednie emocje u aktorów, nie dialogisty.

Zacznijmy od kłapów, bo to najbardziej rzuciło mi się w uszy. Twoje dialogi zupełnie nie nadają się do użycia w dubbingu. W ogóle nie dopasowałaś ich do długości kwestii w oryginale, brakuje pauz tam, gdzie były w obrazie (i dźwięku). Mniej więcej w połowie przestałem wypisywać uwagi odnośnie kłapów, bo za dużo ich już było. Tłumaczyłaś po prostu tekst, a zadaniem dialogisty jest nie tylko przetłumaczyć, ale też dopasować do ruchu ust. Dlatego w grupie nazywamy go dialogistą, nie tłumaczem.

Co do samego tłumaczenia, to nie jest źle, ale tu też znalazłem sporo dosłownych tłumaczeń z angielskiego. Niestety to są różne języki i to, co brzmi dobrze po angielsku, po polsku już niekoniecznie. Dlatego powinnaś tłumaczyć sens wypowiedzi, nie słowa. Zastanów się, jakbyś ty powiedziała daną kwestię. W ten sposób możesz uniknąć pokracznych wypowiedzi w stylu "Nie powinnam nigdy istnieć!".

I to tyle, zapraszam do szkółki dialogowej, zwłaszcza odnośnie dopasowywania dialogów w kłapy, mówienie swoich dialogów razem z oryginalnymi nagraniami, żeby sprawdzić, czy pasują, albo nawet nagranie i wmontowanie swoich dialogów, żeby przekonać się o tym naocznie. Na chwilę obecną nie mogę przyznać rangi.

Cześć! No nic, mówi się trudno i płynie się dalej. Dzięki za wytknięcie mi błędów z pewnością się im przypatrzę i skorzystam z twoich sugestii. Będę dalej ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć aż poczuje się pewnie i spróbuje jeszcze raz. Do trzech razy sztuka, nie?