NanoKarrin - Polska Grupa Dubbingowa

Krasnoludki:


Fandub (Ed Edd & Eddy):


Niestety kilka momentów pominąłem, bo się nie zgrały z całością, i w też w niektórych scenach zostawiałem oryginalną ścieżkę dźwiękową, gdyż zazwyczaj wtedy jęczeli czy były efekty dźwiękowe

Witaj, akcentujesz każde 2 wersy, tzn. to co się rymuje dokładnie tak samo. Tak się nie robi. Spróbuj te zdania wyjąć z wiersza, i je mówić z jakimś kontekstem. W tym nie ma żadnego znaczenia, intencji. Potraktuj te zdania jako normalne zdania, nie wiersz. Możesz je mówić nawet osobno, ale tak żeby to były normalne wypowiedzi, a nie demonstracja umiejętności mówienia. W scence też jest sztywno, próbujesz naśladować to, w jaki sposób mówi postać, a sam tego nie czujesz. I to słychać. Widać też że jesteś zablokowany, bo te krzyki sobie darowałeś, a jak robisz dubbing, to dubbingujesz wszystkie odgłosy wydawane przez postać. Potem masz moment, że chudy krzyczy, a ty mówisz.

Za dużo z gardła, musisz ogarnąć poprawny tor oddechowy, jak działa przepona, emisja głosu. Dykcyjnie nie było najgorzej, ale podejrzewam, że to dlatego że nie wrzuciłeś wyższego tempa i mówiłeś wolno. Pracuj nad warsztatem i zdejmowaniem blokad w głowie, rangi nie przyznaję i życzę miłej pracy

Jasne, a jeżeli chodzi o wiersz, to w końcu, w jaki sposób mam go mówić?

Zacznij od tego, żeby go mówić a nie czytać, to będzie dobry początek. Mów go normalnie, a nie jak dzieci czytają wierszyki w zerówce. Jakby to nie był wiersz tylko normalne wypowiedzi.